Zondag 2: Van dik hout… Zondag 3 eclatant

Vorige week werd de eerste van de vier kansen om punten te pakken en zo weg te blijven van degradatie of na-competitie, ten volle benut. Voor vandaag had ik een 1 ingevuld, om maar eens met termen van collega Jonker te spreken. De thuiswedstrijd tegen IVV ging jammerlijk verloren. Zwanenburg stond toen na 5 wedstrijden bovenaan maar zelfs trainer Mark moest toen in het tenue gehesen worden om compleet te geraken. Hoe de vlag er vandaag voor hing was voor mij, na een fikse wandeling, bij aankomst op het complex te Landsmeer wederom een verrassing. Meteen na de aftrap toog Zwanenburg ten aanval. Dennis leek de bal kwijt te spelen maar kreeg die uit de kluts toch mee. Een aanval als vorige week ontrolde zich. Dennis zette over de grond voor en de intikker voor Sil was geboren. Helaas miste die jammerlijk en daarna werd het een bloedeloze vertoning. Keeper Ronald kreeg slechts werk door terugspeelballen en zag doelpogingen van IVV ver naast, voor langs of hoog over vliegen. De ballenvanger achter het doel was zelfs bij een vrije trap vanaf de rand 16 niet hoog genoeg. De tweede echte kans was wederom voor Zwanenburg. Nu was het Eugene die een opgelegde kans met een aai tegen de bal liet liggen. Na 45 minuten kon ik mijn pijn aan de ogen even behandelen.

Aanvankelijk deed het mij heerlijk ouderwets aan. Een groene natuurlijke grasmat waarop de bal soms onvoorspelbare capriolen maakte. Zwanenburg kon daar slecht mee om gaan. Na de hervatting verliep het spel aanvankelijk als in de eerste helft. Al snel moest Milan het veld verlaten. Die had al eerder een knal voor zijn kanis gekregen van één der onbehouwen IVV spelers. Normaal geel zou je zeggen maar de jonge(!) scheids had hier geen oog op. Tussendoor vroeg ik nog even aan een supporter van de thuisclub of ik hier in Knollendam was, waarop hij mij schaapachtig aan keek. Zwanenburg bestond nog bijna alleen uit -23 spelers die het fysiek moesten afleggen tegen de rousdouwers van Landsmeer. Het leek en ik hoopte dat ook, op een brilstand afte stevenen maar helaas werd een inzet binnen de 5 meter niet goed ingeschat en er ontstond een scrimmage waaruit IVV na 3 instanties wist te scoren. Het lelijkste doelpunt dat ik dit seizoen gezien heb. Zwanenburg werd vanaf de kant gemaand druk te zetten. Het leverde niets op. Veel gedraaf maar nul rendement. Het was jammer die 1 – 0 maar ik kon er vrede mee hebben. Helaas wist IVV er in de laatste 5 minuten nog twee in te frommelen waardoor de uitslag voor deze onbehouwen en onsympathieke ploeg geflatteerd uitviel. Het was de slechtste wedstrijd die ik na de corona onderbreking van het 2^e heb gezien.

Ik toog meteen naar Zwanenburg om het 3^e te aanschouwen. Die kregen Spaarnwoude 2 op bezoek. Een tegenstander waar ooit het 2^e tegen speelde, evenals Schoten 2, OG 2 etc., die in deze 3^e klasse uit komen. Op het grasveld in Spaarndam werd het 9 – 4 voor de thuisclub. Maar nu staat er een andere trainer langs de kant en maakt het 3^e zelfs nog kans om mee te doen voor de titel. Die ambitie maakte de ploeg van Bert Loogman vandaag ook waar. Het duurde even voor de ban gebroken werd maar na 25 minuten schoot Daniël de bal, niet hard maar wel zuiver, tegendraads binnen. Nog vóór rust maakte Daimey er 2 – 0 van en Gio 3 – 0. De zwaarlijvige verdedigers van Spaarnwoude slaakten na 45 minuten een zucht van verlichting door de meer dan welkome rust. Maar de rust was betrekkelijk en de Spaarndammers leken op de pijnbank te worden gelegd. Het werd 4 – 0 en ook 5 – 0. Uit het niets werd het ineens 5 – 1. Toen toch weer 6 – 1 en 7 – 1. Hoewel de punten al op zeker binnen waren was Trainer Bert not amused toen Spaarnwoude er nog 7 – 3 van wist te maken. Toch kunnen we spreken van een eclatante overwinning.

Volgende week krijgt het 2^e Abcoude op bezoek dat de laatste tijd alleen maar weet wat winnen is. Het derde gaat op bezoek bij TOG 2 waarvan thuis, in een mooie wedstrijd, met 4 – 1 werd gewonnen. Maar ja, eerder ……..